Spanwijdte vleugels 15-24 mm, mei-september
Kenmerken
Kleine, meestal tamelijk donker geleurde haften met 3 staartdraden. De kleur is erg variabel uit het zelfde water kunnen zowel donkerbruine dieren met gele poten als gelige exemplaren met bruine poten kruipen. De achtervleugel is 1/4 keer zo groot als de voorvleugel en heeft een dicht net aan aders. De grote ogen van de mannetjes (034 1a g[/text][/image][/link], [link][image][filename]34_1b_g.jpg034 1b g) zijn op de kop duidelijk door een dwarsband gescheiden. Ieder facetoog bestaat uit 2 delen: het bovenste, rood gekleurde deel is sterk opgebold en heeft grotere facetten dan het kleinere onderste gedeelte van het oog, dat meer gelig-bruin van kleur is (familie Ephemerellidae).
De nimf is ietwat gedrongen (034 1d g), met kleine, op de rugzijde van het achterlijf liggende kieuwbladen.
Voorkomen
Overwegend in stromend water, wat zeldzamer in stilstaand water, komt zowel voor in kleine laaglandbeekjes als in grote rivieren, maar ook in turbulente bergbeken. Deze soort is overal een van de algemeenste haften in Noordwest-Europa.
Levenswijze
De vervelling naar subimago vindt plaats op het wateroppervlak, meestal in de avonduren, zelfs in sterk stromende beken. Het subimago met de grauw getinte vleugels vliegt vaak, aangetrokken door het licht, naar straatlantaarns en vensterruiten. De volgende ochtend vindt de vervelling naar imago plaats. De paring vindt dan of meteen in de ochtend of later in de avond plaats. Kort daarna verschijnen de eieren die nog een dag als een kogelvormig klompje aan het achterlijf van het vrouwtje blijven hangen (034 1c g). Ook de vrouwtjes met de eiklompjes worden ’s avonds vaak zittend op lichtbronnen aangetroffen. Tenslotte vliegt het vouwtje terug naar het water en werpt het eiklompje af. De groenige eitjes vallen in het water uiteen en hechten zich met speciale hechtstructuren aan stenen en waterplanten vast. De nimfen worden regelmatig in waterplanten aangetroffen, maar ook aan de onderzijde van grote stenen.