ibisvlieg
Lengte 9-11 mm, mei-juli.
Kenmerken
Relatief, breed gebouwde snavelvliegachtige, die in uiterlijk wat op een daas lijkt. De vleugels, die met een aantal donkere vlekken 2 of 3 onduidelijke dwarsbanden vormen, staan in rusthouding duidelijk scheef open. Mannetjes en vrouwtjes verschillen in kleur. Het mannetje (224 2a g) met groene ogen en het achterlijf aan de voorkant geelbruin met donkere vlekken in het midden en van achteren donker; het vrouwtje met bruine ogen en de achterlijfssegmenten zwart met grijze achterrandbanden.
Voorkomen
Vooral bij schone, snel stromende wateren met stenige bodem of kiezels. Algemeen in Midden-Europa, Zuid-Duitse middelgebergten. Naar het noorden toe, in Nederland, zeldzaam.
Levenswijze
Het vrouwtje van de ibisvlieg vertoont een merkwaardige, éénmalige vorm van broedzorg, waarbij zij zich na het leggen van de eieren zelf opoffert. De vlieg zoekt voor de eileg een over het water hangende tak of rotspartij. Daar produceert zij als eerste een kleverig eipakket aan de onderkant van dit substraat. Het vrouwtje blijft aan haar eigen legsel kleven en sterft ter plaatste. Vervolgens is deze plaats aantrekkelijk voor soortgenoten, die daar op af komen en daar ook eieren leggen en vastgekleefd sterven. Op den duur ontstaat er zo een vuistgrote, hangende bal van aan elkaar verkleefde eipakketten en dode vliegen (224 2b g). In uitzonderlijke gevallen heeft de bal de grootte van een hoofd en lijkt hij in vorm en samenstelling wel wat op een zwerm honingbijen. Na enige dagen komen de larven uit, die zich eerst voeden met de dode vliegen. Daarna laten zij zich in het water vallen of de hele klomp valt in één keer naar beneden. In het water voeden de larven zich met aas en met in het water gevallen plantendelen. De larve heeft een groenige of bruinige kleur en haar lichaam is naar voren sterk versmald (224 2c g). Aan de buikzijde zijn er 8 paar cilindrische pseudopoten die aan het uiteinde met een krans van haken zijn uitgerust waarmee de larve zich goed kan vasthechten.